ใครโลกสวย จิตตกได้ง่ายๆ ควรคิดให้ก่อนดูเรื่องนี้ ด้วยเรต R ที่ค่อนข้างดาร์ค และรุนแรงต่อจิตใจ เพราะสิ่งเหล่านี้มันสามารถดึงความรู้สึก นึกคิดของคุณให้จมดิ่งไปความความโหดร้ายของสังคมได้อย่างง่ายดาย

 

โดยจะเป็นการบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของ Arthur Fleck ว่าแท้จริงแล้วอะไรทำให้เค้ากลายมาเป็นอาชญากรที่เหี้ยมโหดอย่าง Joker ได้

 

  - อย่างแรกเลยคือหนังดีมาก หนักหน่วงตั้งแต่เริ่มจนวินาทีสุดท้าย โดยในช่วงแรกมันหนัก พาจิตตก รู้สึกแย่มากจนอยากร้องไห้ แต่มันก็จุกจนร้องไม่ออก แต่พอช่วงท้ายๆ ตัวหนังก็ยังคงดาร์คอยู่ แต่แค่เหมือนกดปุ่มสวิตช์พลิก Mood & Tone ให้มีสีสันฟุ้งๆ และซอฟต์ขึ้น ซึ่งเราชอบฟีลนี้มาก เพราะมันเหมือนกับการหยิบอาการป่วยทางจิตออกมาบอกเล่าในแบบที่ละมุน และน่าจดจำ

 

- ประทับใจการแสดงของ Joaquin Phoenix ในบทบาทของโจ๊กเกอร์เวอร์ชั่นนี้มาก เค้าเข้าถึงตัวตนโจ๊กเกอร์ได้ดีจนไม่รู้จะหยิบคำไหนมาสบถเพื่ออธิบายความดีงาม ซึ่งมันถูกถ่ายทอดออกมาได้ทรงพลังมาก โดยเฉพาะพวกซีนหัวเราะที่มีหลากหลายเลเวลมาก คือเค้าสามารถทำให้คนดูอย่างเราอินและเข้าใจได้ว่า ถึงภายนอกจะยิ้มกว้าง และมีเสียงหัวเราะดังแค่ไหน แต่กลับรู้สึกได้ว่าซีนนี้ข้างในกำลังเจ็บปวด ซีนนี้กำลังรู้สึกดี มีความสุข และซีนนี้เป็นบ้าที่รู้ว่า เหตุผลในการหัวเราะของตัวเองแตกต่างจากคนอื่น และตอนนี้โคตรจะมีความสุขเลย





- ส่วนตัวชอบบทสนทนา คำคมแสบๆ ที่จิกกัดสังคมในเรื่องนี้มาก มันให้ข้อคิดอะไรหลายๆ อย่าง และนี่เป็นแค่เรื่องเล่าส่วนหนึ่งของความเลวร้ายในจิตใจมนุษย์ เอาจริงๆ แล้วคนเราก็มีสองด้านทั้งสีขาว และสีดำกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าสิ่งที่ทำนั้น มันกระทบคนอื่นและสังคมมากแค่ไหน

 

- หลังจากได้ดูโจ๊กเกอร์เวอร์ชั่นนี้จบ คือเข้าใจเลยว่า ทำไมเค้าถึงกลายเป็นอาชญากร และทำเรื่องเลวร้ายสารพัด อยากให้คนที่จะไปดูเรื่องนี้เปิดใจ ดูแบบทำความเข้าเข้าใจตัวละครอย่างโจ๊กเกอร์จริงๆ ว่าทำไม ความสุขของเค้าถึงไม่เหมือนคนอื่น มันก็มีดีเทลมากกว่าที่คุณคิด อยากให้ลองมองโลกในมุมที่ต่างจากเดิม อย่าด่วนตัดสินใครเพียงแค่การมองจากด้านหน้าที่เป็นสีดำสกปรก เพราะไม่แน่ว่าด้านอื่นๆ อาจจะมีสีสันที่สวยงามกว่าก็ได้

 


- สำหรับเรานี่เป็นโจ๊กเกอร์เวอร์ชั่นที่ชอบที่สุด เพราะมันหยอกล้อกับอารมณ์ความรู้สึกของคนดูได้อย่างมีชั้นเชิง ด้วยนักแสดงนำมากความสามารถที่เข้าถึงบทบาทโจ๊กเกอร์ได้อย่างน่าชื่นชม ด้วยบทสนทนาคมคายเสียดสีสังคม และด้วย Mood & Tone ของความสุขที่โจ๊กเกอร์ได้รับหลังจากเข้าใจอย่างแท้จริงว่า สังคมปฏิบัติต่อเขายังไง และเค้าควรใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร เพื่อให้ทุกคนจดจำเค้าได้

- โทนสีเสื้อผ้าคือสวยมาก เราชอบทุกชุดเลย แล้วก็ชอบที่ถึงแม้ดีไซน์เนอร์จะใช้โทนสีสว่างหรือสดใสเข้ามาเพื่อบ่งบอกถึงตนตัวและเสียงหัวเราะของโจ๊กเกอร์ แต่เค้าก็ไม่ลืมที่จะหยอดโทนสีหม่นๆ ที่ช่วยซัพพอร์ตคาแร็คเตอร์โจ๊กเกอร์ให้ดูมีด้านที่ดาร์ค และลึกลับตามแบบฉบับตัวร้าย

 

- และซาวน์ประกอบดูตั้งทำให้คล้ายๆ กับซาวน์ที่เราคุ้นหู ซึ่งในความรู้สึกเราคือ แม้แต่เพลงที่ใช้ก็ยังจะจิกกัด ล้อไปกับตัวหนัง ซึ่งสิ่งนี้ มันยิ่งทำให้เรื่องนี้กลายเป็นหนังตลกร้ายที่ขำไม่ออก แล้วก็ชอบเพลง That's life มาก จังหวะการใส่เพลงนี้เข้ามาคือที่สุด

 

“I used to think that my life was a tragedy, but now I realize, It’s a comedy.”